Galeria

Galeria 2023

GaleriabYrp53A%j5Mclzpj

Semper Fidelis na rocznicy Powstania Warszawskiego 2020
Grupa rekonstrukcyjna Semper Fidelis na obchodach rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego1 sierpnia, 76 lat od wybuchu powstania warszawskiego, w polskich miastach zawyły syreny. Ten symboliczny sygnał oznajmiający historyczną godzinę „W”, to hołd złożony bohaterskiej Warszawie i heroizmowi tysięcy walczących o nią i o niepodległą Polskę powstańców. Co roku tę ważną dla Polaków rocznicę, uroczystymi obchodami upamiętnia sama Warszawa, a w warszawskich wydarzeniach rocznicowych od kilku lat udział bierze grupa rekonstrukcyjna z Lubonia Semper Fidelis. Kilkunastokilometrowym przemarszem ulicami stolicy, rekonstruktorzy w umundurowaniu powstańców, przypominają przechodniom o wydarzeniach z sierpnia 1944 r., o bohaterach walczących i ginących na barykadach tego miasta. Pomysłodawcą i inicjatorem takiej formy upamiętniania powstania warszawskiego, jest Sergiusz Myszograj. W VI Marszu przez Warszawę w rocznicę wybuchu powstania, na warszawskim Mokotowie rekonstruktorzy uczestniczyli w uroczystościach pod pomnikiem pamięci batalionu „Baszta” przy ul. Dworkowej, gdzie 27 września 1944 r. Niemcy rozstrzelali 140 wziętych do niewoli powstańców. Przy tablicy pamięci 135 plutonu batalionu „Ruczaj” na wiadukcie nad trasą łazienkowską, spotkali się z żyjącymi jeszcze powstańcami warszawskimi z tego batalionu, a na Placu Zamkowym – gościnnie wzięli udział w koncercie piosenek powstańczych i zakazanych, w wykonaniu Kapeli Sztajer.Zdjęcia Filip Dowjat
Spektakl Goła Baba 2022
W ostatni piątek kwietnia gościliśmy w Ośrodku Kultury w Luboniu Panią Joannę Szczepkowską, która wystąpiła w dwóch różnych przedstawieniach. W południe odbył się spektakl dla młodzieży z lubońskich szkół pt. "Ballady Adama M." Wieczorem natomiast Joanna Szczepkowska wcieliła się w dwie całkowicie różne bohaterki w przedstawieniu pt. "Goła Baba". Monodram, a raczej „monokomedia” napisana przez samą aktorkę grana jest od 1997 roku na scenach całej Polski. Aktorka gra dwie zupełnie różne kobiety rywalizujące ze sobą jako artystki. Każda z nich rozumie swój zawód inaczej – jedna, idealistka, uprawia sztukę „nieskażoną”, czyli koncert gry na ciszy, wymagający specjalnego stanu ducha publiczności, druga to uosobienie szmiry i bezczelności, a jej „sztuka” to prymitywne dowcipy i beznadziejny, pośpieszny streaptease. Zarówno Kobieta z Parasolką jak i Goła Baba nawiązują kontakt z publicznością, która nie może pozostać bierna. Zaskoczeniem jest natomiast zakończenie sztuki i pointa, stawiająca widza przed pytaniem czy to z czego się zaśmiewał nie jest też ludzkim dramatem.