Galeria

Galeria 2023

GaleriabYrp53A%j5Mclzpj

Półkolonie lato 2016
Półkolonie z Ośrodkiem KulturyKażdego roku w lipcu Ośrodek Kultury organizuje dla dzieci z Lubonia letni wypoczynek. W czterech turnusach półkolonii, wzięło tym razem udział ponad sto dzieci w wieku od 6 do 12 lat. Wszystkie zajęcia sportowe, rekreacyjne i kulturalne miały charakter wyjazdowy.W tym roku zwiedziliśmy Traperską Osadę w Bolechówku, gdzie zobaczyliśmy Mini Zoo, a także skorzystaliśmy z niebywałej okazji karmienia strusia. W Muzeum Wikliniarstwa w Nowym Tomyślu uczyliśmy się wyplatać wianki z wikliny. Podczas warsztatów cukierniczych w Krainie Smaku w Boszkowie samodzielnie robiliśmy lizaki. Zajęcia stolarskie w Art Zagrodzie w Dymaczewie Starym nauczyły nas obróbki drewna. Tropów leśnych zwierząt uczyliśmy się rozpoznawać podczas gry terenowej w Dziewiczej Górze. Nie zabrakło też lekcji historycznej. Ciekawostek z życia Adama Mickiewicza dowiedzieliśmy się podczas zwiedzania Muzeum w Śmiełowie. Interaktywnej nauki poprzez zabawę doświadczyliśmy w Laboratorium Wyobraźni w Poznańskim Parku Naukowo – Technologicznym, a historię i tradycję Straży Pożarnej poznaliśmy w Wielkopolskim Muzeum Pożarnictwa w Rakoniewicach.Miłośnikom wodnego szaleństwa frajdę sprawiły wycieczki na basen Oaza w Kórniku, Octopus w Suchym Lesie i Wodny Raj w Swarzędzu. Grać w kręgle uczyliśmy się w Niku Bowling w Poznaniu, a w Kinepolis obejrzeliśmy filmy: „Gdzie jest Dory?”, „BFG - Bardzo Fajny Gigant” oraz „7 Krasnoludków i Królewna Śnieżka”.Atrakcji było naprawdę sporo, a wycieczki były tak różnorodne, że każdy uczestnik mógł znaleźć coś dla siebie. Kolejne półkolonie z Ośrodkiem Kultury odbędą się podczas ferii zimowych. Już dziś serdecznie zapraszamy.
Malta na Bis w Luboniu II 2019
Podczas drugiego dnia festiwalu Malta na Bis w Luboniu,Ba-Ku Teatr poruszył bardzo poważny temat. Spektakl "Całe życie w dresach" to próba opowiedzenia o doświadczeniu bycia matką niepełnosprawnego dziecka - Jeremiego. Justyna Tomczak-Boczko opiekę nad synem traktuje jako sztukę życia, w której poczucie humoru jest niezbędne. Bo jej życie nie jest ani tak smutne, ani tak przerażające, jak by się mogło wydawać. Być może dlatego czasem słyszy od znajomych: „Justyna, ty w ogóle nie wyglądasz na matkę niepełnosprawnego dziecka”. Podczas spektaklu, grając samą siebie, opowiada o swoim życiu z dużym dystansemi zaskakującą dawką czarnego humoru.